Vitesse 1 Uitmuntend CACT 100 punten Zweetproef

Op 17 maart organiseerde de Cesky Fousek Vereniging een zweetproef in Beetsterzwaag. Henk Vink had samen met Harrie de Lang prachtige sporen uitgezet in een gevarieerd bos. Het waaide erg hard en het was rond het vriespunt. Ruud Onderwater en Rinie Kamerling hadden de eer om deze dag achter 6 Cesky Fouseks, 1 Griffon Korthals en een Heidewachtel aan te lopen. Vitesse en ik hadden spoor nummer 3 getrokken.

We gingen om 12 uur van start en ons spoor begon in een dicht dennenbos. Daar kronkelde het door heen en stak vervolgens het fietspad over, een houtsingel door (verwijspunt gevonden) en toen de hei op. In het dichte dennenbos werkte Vitesse heel rustig en met een lage kophouding maar op de open hei liet ze een heel ander beeld zien. De kop ging om hoog, soms kwamen zelfs even de beide voorpoten van de grond en al zig-zaggend op het spoor stak zij de hei over. De keurmeesters vertelde achteraf dat ze dit schitterend hadden gevonden hoe de hond hoog in de wind in het spoor hapte. Ik vond het als begeleider maar lastig en was erg blij dat we na 80 meter hei aan de overkant het bos in gingen. Dat bos had veel ondergroei van jonge opslag en dood gras. Hier werkte ze zeer secuur en verwees al snel het wondbed. Daar nam ze de haak goed naar rechts en vervolgde toen rustig het spoor. Het moeilijk beloopbare terrein maakte juist dat ze rustig werkte en ondanks de harde wind niet te veel indrukken kreeg. Op een wat opener plekje stopte ze in eens en begon enorm aan de grond te snuffelen. Duidelijk was te zien dat hier 1 of meerdere reeën gestaan hadden. Even niet wetend wat te doen wachtte ik rustig af of ze nu zou gaan stuiteren op deze verleiding en brak mij vast het hoofd over hoe ik dat zou moeten gaan oplossen.
Maar even kennis genomen van de extra luchtjes vervolgde ze netjes haar spoor wat rechtdoor ging (al snel bevestigd door het zien van een 2e verwijspunt) en toen parallel liep met een zandpaadje en een greppel. Zo’n 100m voor het eind gaf ze in het hoge gras naast de greppel heel duidelijk de 2e haak aan. Nu was de keus linksaf de dennen in of rechtsaf de greppel over, maar die greppel lag vol met boomstammen die er niet bepaald toegankelijk uitzagen. Ik zag geen zweet maar ze wilde erg graag de greppel over, dus dan de stap maar gewaagd, met gevaar voor enkel breken. Heelhuids aan de overkant vervolgde wij onze weg door de bosbessen schuin tegen wind in. Al snel stond ze weer met de kop in de lucht geur te happen naar wat bleek het eindstuk te zijn. Heel blij nam ze dit in bezit en vervolgens kregen wij de breuk en werd er door Rinie Kamerling op de jachthoorn geblazen.

Met dit mooie resultaat ben ik extra blij omdat Vitesse zich in aug. 2016 blesseerde aan de schouder tijdens een proef in Tsjechië en we nu na veel onsuccesvolle behandelingen recent onze draai weer lijken te hebben gevonden. Helemaal herstellen zal ze waarschijnlijk nooit, maar we zijn gestopt met haar in alles te beperken. De neurologische pijnstillers lijken goed te werken mits we haar op de juiste manier laten bewegen. Ze loopt weer los, rent weer door bos en veld en kan dus ook zweetwerk trainen (de kortdurende inspanningen van de apporteertraining blijkt niet te werken voor haar).

We hebben besloten haar te laten genieten van het leven zolang ze dat kan. Wie weet nog jaren, wie weet moeten we op den duur vervroegd afscheid van haar nemen. Maar alleen maar aan de lijn wandelen is geen optie meer.